Runa jest psem, którego historia łamie serce i każe zadać sobie pytanie, ile może znieść jeden pies...? Pod naszą opiekę trafiła w lutym 2020 r. zupełnie przerażona i zrezygnowana. Według zebranych informacji została przywieziona z Radys, miejsca o bardzo złej sławie, na czyjeś życzenie. Ale nie potrafiono sobie poradzić z jej strachem, więc... porzucono w Warszawie. Podejrzewamy, że mogła nigdy nie mieć domu, a w Radysach brak pozytywnych kontaktów z ludźmi sprawił, że człowiek nie kojarzył się Runie z niczym przyjemnym. Pierwszy rok Runy w schronisku na Paluchu był dla niej bardzo trudny, ale przyzwyczaiła się do panujących tu zasad i chętnie zaprzyjaźnia się z nowymi osobami. Najbliższym pozwala się delikatnie pogłaskać po pyszczku. Te postępy z jednej strony mogą się wydawać niewielkie, z drugiej - gdy wiemy, ile wysiłku kosztowały Runę, jak trudne jest funkcjonowanie w hałaśliwym schronisku - to wielka zmiana. Runa nie potrafi chodzić na spacery na smyczy, ale potrafi z nami iść na krótki rekonesans poza schronisko luzem a potem grzecznie wraca do swojego boksu. W ciągu tego roku Runa odkryła też przed nami cały wachlarz swoich najlepszych cech. To stabilna, mądra, pewna siebie suczka, skora do zabaw z zaprzyjaźnionymi psami. Obserwowanie, jak Runa porozumiewa się psim językiem z innymi, jest prawdziwą przyjemnością. Wśród psów Runa jest pewna siebie, wyważona, starannie dobiera sobie towarzystwo, najbardziej lubi pewne siebie psy z charakterem, ale i z suczkami ma dobre układy. Gdy ktoś nie potrafi się zachować na wybiegu Runa wkracza do akcji, ale nigdy nie przekracza granic. Gdy ma ochotę na harce nikomu nie przepuści - do zabawy potrafi zaprosić największych sztywniaków. Dzieli też boks z kolejnymi kolegami, którzy odchodzą do domu a Runa zostaje... Adopcja psa takiego jak Runa to z pewnością pewne wyzwanie gdyż Runa nigdy nie mieszkała w domu i nie posiada większości umiejętności których oczekujemy od psów - nie potrafi wsiąść do auta, możliwe że będzie miała trudności z przekroczeniem progu domu . Ale przede wszystkim to ogromna pomoc psu w wielkiej potrzebie wyrwania się z miejsca, w którym nie potrafi się odnaleźć. To satysfakcja z dobrego uczynku. To też nadzieja, że będzie lepiej. Jest pewne, że w domu z ogrodem, z przyjaznym psem, w dużej przestrzeni, w spokojnej okolicy Runa zaprzyjaźni się ze swoimi ludźmi i będzie wspaniałym dopełnieniem domowego stada. Bardzo prosimy o szansę dla Runy. W schronisku oferujemy konsultację behawiorysty oraz wszelką pomoc wolontariuszy po adopcji.