Czas przed schroniskiem musiał być dla Fargo trudny. Przyjechał do nas wychudzony, z bolącymi łapami, zaniedbany i… taki przygnębiony. Smutek bił z całej jego sylwetki. Nie radził sobie z emocjami, nie dostrzegał człowieka, nie znosił innych czworonogów. Fizycznie dochodzi do siebie bardzo szybko. Trudniej sobie radzi z poukładaniem w głowie, że są też dobre rzeczy. Że człowiek może być czuły, opiekuńczy i kochający. Że można odpocząć, nie bać się, nie być czujnym, że można zaufać. Nie nauczył się jeszcze akceptować, czy chociaż ignorować innych czworonogów, ale zaczyna lubić głaskanie, trochę jakby ku własnemu zaskoczeniu. Zaczyna poznawać swoich wolontariuszy, kiedy przychodzą i zabierają na spacer. Fargo dopiero uczy się chodzenia na smyczy, której wcześniej nie znał. Z dala od Schroniska z radością węszy i eksploruje teren, a spacer sprawia mu dużo przyjemności. Nie stwarza trudności przy bieżącej obsłudze, pozwala się kąpać, czesać, u weterynarza trochę histeryzuje, ale nie odstrasza. Na chwilę obecną nie wiemy, jak traktuje kotowate, nie mieliśmy też możliwości się przekonać, jaki ma stosunek do dzieci. Fargo potrzebuje czasu i dużo cierpliwości, aby dojść do równowagi. Szukamy dla niego Człowieka świadomego potrzeb rasy, który będzie kontynuował naszą pracę, dzięki której Fargo wyzbędzie się lęków i uprzedzeń. Zapraszamy do poznania Fargo, przy czym adopcja będzie możliwa po odbyciu minimum trzech spacerów przedadopcyjnych.