Pandzia zawdzięcza swoje imię niepowtarzalnej urodzie - śmiejącym się oczkom, zabawnie “wygryzionym” uszkom i uśmiechowi, którym obdarza tych, którzy potrafią ją rozbawić. Nie jest to trudne w przypadku Pandzi, choć otoczenie wcale nie nastraja pozytywnie. Taka kruszyna pośród wielu większych od siebie psów? Oj, trzeba ją szybciutko zabrać do domu! Hola, hola, nie tak szybko! Pandzia chętnie opuści schronisko, ale potrzebuje do tego wyjątkowej osoby. Kogoś, kto rozumie psią mowę. Kogoś, kto jest cierpliwy, wyrozumiały i wie, że są takie psy, z którymi trzeba zaprzyjaźniać się dłużej, takie, które boją się dotyku, boją się obcych osób i przestrzeni, nigdy nie chodziły na smyczy. Takim psem jest właśnie Pandzia. Choć maleńka i młodziutka, Pandzia ma wiele zalet - jest mądra, wesoła, spokojna, dobrze czuje się w towarzystwie innych, nawet znacznie większych od siebie piesków, o ile wykazują się kulturą. Obecnie spacerki z naszą artystką są nieśmiałe i niespieszne, w dużej mierze stacjonarne, bo Pandzia wciąż zastanawia się, czy na pewno ma ochotę spacerować. Może lepiej na rączki? Albo posiedzieć pod gruszą? Otuchy w spacerach dodaje kolega z boksu i inne napotkane psy. Dlatego Pandzia najchętniej zamieszka z jakimś miłym psim towarzyszem. Natomiast nie sprawdzi się jako niania do dzieci ani jako pierwszy pies - potrzebuje człowieka, który ma pewne doświadczenie w opiece nad zwierzętami domowymi. Pandzią opiekują się [Żółte Boksy](https://www.facebook.com/grupabehawioralna/)