Blondi trafiła do schroniska razem z drugą suczką Rudą i dopiero tutaj odkrywa, że życie wcale nie musi być straszne. Na początku była przerażona i groźnie obszczekiwała każdego, kto próbował do niej podejść. Z zachowania Blondi wynikało, że była wiejskim psem i w przeszłości sporo przeszła - najprawdopodobniej była źle traktowana, a może nawet bita. Z pewnością nie była nauczona chodzenia na smyczy i czuła widoczny lęk przed nadjeżdżającymi samochodami... Początki naszej pracy z Blondi nie były łatwe. Suczka bała się, broniła przed człowiekiem, ze strachu nawet ugryzła. Spędziliśmy z nią godziny razem w boksie i na spacerach, żeby pokazać jej, że nikt jej tu krzywdy nie zrobi, że nie musi przekładać panicznego lęku na gryzienie i agresję. Oswajaliśmy ją z obecnością człowieka, z dotykiem. Pokazaliśmy, że głaskanie i mizianie za uszkiem jest bardzo przyjemne. Nauczyliśmy ją, że smycz wcale nie jest taka straszna, że być może kiedyś smyczą była bita, ale tutaj służy ona tylko do wyprowadzania na fajne spacery. Koniec końców z agresywnego, przerażonego psa, w ciągu dwóch tygodni Blondi stała się psem normalnym, przyjaznym i pogodnym. Jest jeszcze w niej sporo lęku i niepewności, ale nauczyła się, że zamiast gryźć człowieka, lepiej przyjść do niego po wsparcie, po głaski, po poczucie bezpieczeństwa. Że człowiek jest przyjacielem, a nie wrogiem. Blondi w błyskawicznym tempie robi postępy! Z każdym tygodniem jest coraz bardziej otwarta i radosna. Jej wielkim atutem jest to, że na spacerach genialnie dogaduje się z innymi psami. Mimo to nie polecamy jej do domu z innymi zwierzętami, ponieważ szybko przywiązuje się do swojego człowieka, chce mieć go tylko dla siebie i potrafi odganiać inne psy podczas brania smaczków czy głaskania. Jeszcze nie wiemy, jak Blondi będzie radziła sobie w mieście w bloku. Na ten moment bardziej odpowiedni byłby dla niej dom z ogrodem. Nie znamy jej stosunku do dzieci, choć z uwagi na wcześniejsze ugryzienie w chwili strachu raczej nie będzie dobrym wyborem dla rodziny z młodszymi dziećmi.