Namir jest z nami od niedawna i najlepsze co mogłoby go teraz spotkać to znalezienie domu. Potrzebuje on człowieka, który go zrozumie, zapewni stosowną dawkę ruchu. Nie wiemy jakie życie wiódł wcześniej, ale widać jak bardzo brakuje mu człowieka, który go już nie zgubi. Namir jest bardzo pozytywnie nastawiony do ludzi, gdy zbliżamy się do jego boksu jest bardzo podekscytowany bo wie, że zaraz pójdzie na wyczekiwany spacer. Na spacerze, kiedy już jednak zejdą z niego pierwsze emocje i oddali się nieco od schroniskowego zgiełku to odkrywa swoje prawdziwe oblicze, wyleguje się w słońcu, przychodzi na drapanki i coś na ząb. Dużo węszy i zajmuje się też swoimi sprawami. Jeszcze sprawdzamy jego nastawienie do innych psów, podczas mijania zdarza mu się nieco pokrzyczeć, ale bardzo stara się znaleźć alternatywne rozwiązanie i odpuszczać słowne przepychanki. Ruch uliczny mu niestraszny, jednak rowerzyści i biegacze budzą w nim sporo ekscytacji . Namir najlepiej odnalazłby się u boku człowieka, który poświęci mu swój czas i uwagę na nauczenie go co jest dobre, a co nie. Potrzebuje on domu, który będzie w spokojniejszej okolicy, bez dużej ilości bodźców, gdzie będzie mógł się nieco wyciszyć i jednocześnie rozładować nadmiar energii podczas długich i relaksujących spacerów.